Arte española s. xix gy goomboom17 HOR6pR 15, 2011 6 pagos ARTE ESPAÑOLA III 01-03-10 1 . 1 A cidade no Século XIX A- Institucionalización B- Renovación urbana coa burguesía C- Desamortizacións D- Revolución Industrial E- Novos planeamentos (crecemento extramuros) D. – Revolución Industrial: Outro dos aspectos a ter en conta é o impacto da Revolución Industrial.
A España che ou máis tarde ue a outros países, sobre a segunda metade d or6 E esta revolucion em s aspectos da zou_ construcción e a mo oxía d cias ao uso mals cotián do ferro; com on de grandes patios ou bibliotecas O ferro sempre se iña usando anque ata o século XIX foi de xeito moi auxiliar. As estacións de ferrocarris e mercados son os dous lugares preferentes para o seu uso, sobre todo á vista. Ese espacio interior e esas grandes cubertas de ferro e vidro eran a novidade estrutural e a nivel construtivo. Mesmo os adornos tentaban plasmar ese gusto historicista de gusto polo pasado, quizais buscando unha estética máis noble.
Ese é o obxectivo, grandes espacios vangardistas con novos materiais pero que en estética rememoraban os estilos máis historicistas. Tiña moito que ver coa burguesía, a clase social con maior scenso social e político, que pretendía un revestimento dalgún xeito aristocrático. Isto reflect[ase nesa combinación ecléctica. Ricardo Velázquez Bosco: Escuela de Minas, Madrid, ca. 1888 de fundición. O exterior aínda non. En certas cidades que medran a un nivel superior á media, como Barcelona, vemos como os organismos pretenden un crecemento ordenado que xa se está desbordando.
De 1820 ata 1890 pasou de 100 mil habitantes a medio millón, un crecemento que se quintuplicou en setenta anos. Poboación que normalmente traballaba nas fábricas, xeneraba multitude de problemas como na sanidade. Nese momento téntase regular, ao igual que en moitas cidades europeas, esa demografía en aumento. Téntase contemplar toda a rede de transportes como tranvía, garantir maior espazo para carruaxes ou o tránsito. E por outro lado crear unha rede de infrastruturas de saneamento, zonas verdes, etc. Todo elo para racionalizar o crecemento.
Pero o que se tentaba en definitiva era regular o trazado e contemplábase que debía ter en conta os medios de transporte, algo novidoso. Ese crecemento urbano debería atender esa presencia. O crecemento tan abrumador deblase en parte tamén a esa evolución de transportes que permitía un maior crecemento e movemento urbanístico. E en Madrid, a cidade Lineal de Arturo Soria (1892) non se chegou a realizar, pero reflect[a moi ben esa nova filosofía que recoll(a ideas do pensadores ilustrados sobre a cidade xardín ou o campo rural integrado na cidade. 1. 2.
Algunhas ideas sobre as masas Cobrase conciencia de que o concepto de cultura chega a un número de xente moito máis numeroso que anteriormente. pero co auxe da burguesía e os medios de masas isto cambia. O propio estado empeza a entender que unha das suas fun urguesía e os medios de masas isto cambia. O propio estado empeza a entender que unha das súas funcións é educar ao pobo e todo o que ten que ver cos museos, a escultura públlca, os novas espacios da pntura, tehen que ver con esa nova dimensión cultural que tenta chegar a ámbitos moito máis amplos.
Estase rompendo con esa idea do elitismo cultural asociado as clases máis altas, e a arte e a cultura comeza a abranguer a círculos cada vez máis grandes. A fotograffa, as revistas ilustradas, o cine, comezan a transformar a dimensión da cultura, e neste periodo comezase a especular ada vez máis sobre o concepto de masas. A nivel cultural ideas como as de Ortega y Gasset facían ver que as críticas das masas, asi como o seu protagonismo eran cada vez máis importantes e fortes. El viña a dicir que na cultura consumida polas masas había pouco de profundidade e reflexión e moito de entretenemento.
Isto á larga sería reflectido nos artistas, que farán ver o costumismo. 03-03-10 A nivel político estamos nuns anos nos que se notan moito as convulsóns dos movementos sindicalistas (comunistas, anarquistas) e do fascismo, que tamén comezaba a calar na sociedades Viñan a supoñer para Ortega un perigo de que as multitudes actuasen de forma irracional movidas por demagogos e chegaran a perpretar feitos cada vez máis salvaxes. Tamén a nivel cultural se confiaba nesa idea elitista da arte e acultura, as belas artes fronte aos espectáculos e o entretenemento.
Non vale todo na cultura, implican un aspecto consumista que atacaba Ortega, porque intentaba afe 31_1f6 todo na cultura, implican un aspecto consumista que atacaba Ortega, porque intentaba aferrarse a unha idea máis culta e profunda de Belas Artes. A) Ortega y Gasset As causas da irrupción das masas Falta de recoñecemento polos artífices – Disfrute sen reflexión (recepción disipada) (explicación que non pillei) Esta é unha das miradas a esta cultura que estaba irrumpindo, traducida por exemplo no mundo do cine, as revistas ilustradas ou a fotografía e que suporían a cultura do entretenemento, rápido e sen reflexión. ? interesante ver como noutros ámbitos esas novas formas de cultura popular estaban provocando un certo conflito porque evidentemente son formas culturais, novos aspectos e modos de producción, pero que durante moito tempo non foron asimilados omo belas artes, e non estaban sendo integrados. pronto as clases altas sentiron a necesidade de poner unha barreira considerando que os mesmos públicos non debían acudir ás variedades e aos museos. Foi no S. XIX cando comezaron a crearse máis teatros de ópera, en lugares como Norte América buscando unha diferenciacion social.
Fronte a isto, Walter Benjamin tentaba entender o que estaba pasando no mundo da cultura. B) Walter Benjamin – Ruptura nos modos de producción cultural. – Recepción colectiva – O modo disipado sempre publicacións que acollían imaxes, periódicos, etc. Estaba indicando que se estaba producind unha ruptura nos modos de producción cultural. Porque agora estabase comezando a considerar que o que se producía non era un obxecto único, senon que podía multiplicarse ata o infinito. Ahí comeza a criticarse a base dunha obra de arte, considerado obxecto único e exclusivo que se almacena nun lugar concreto.
Isto co cine e a fotografía estaba a cambiar. Xa non existe ese único e orixinal. É tan válida unha película vista aquí, como en Berlín ou Saõ Paulo. Un cadro en unha escultura implica un tipo de recepción máis íntima. Este modo de recepción rómpese cos medios de masas e as novas técnicas, porque pasamos a esa recepción colectiva onde grandes grupos de per soas poden asistir ás novas formas de arte. Tamén hay un cambio na maneira de percibir a arte, e coincide no diagnóstico con Ortega, aunque valorándoo de maneira distinta.
El chamalle modo disipado, non hai ese elemento de veneración. O consumo é máis lixeiro, menos reverencial. Pero di que a arquitectura, por exemplo, é unha Bela Arte, pero os edificios non son moitas veces valorados día a día nin valorados. O concepto de imaxe ten un papel fundamental. Ata entón os ue tiñan o monopolio da producción de imaxes eran os artistas, e estas movíanse preferentemente en certos círculos da alta cultura. Pero desde finais do S. XIX escápase desos círculos, afecta a revistas, periódicos.
Comezamos a ver como se traballa con esa imaxe noutros ámbitos, e hay moitas reticencias para consideralos como arte. traballa con esa imaxe noutros ámbitos, e hay moitas reticencias para consideralos como arte. Comezaron a usar a fotografía noutras canles, como as publicacións periódicas. E en moitas ocasións nunha especie de nebulosa, pois estaba entre tres terreas: – Información Preto da arte – Como entretenemento Moitas das revistas ilustradas apareceron cun trasfondo político, proliferaron a partir da década dos anos 60, dinfundíndose por toda España.
E eran revistas de tono satírico que reflectían os intereses da burguesía, que aínda tiña que pelexar por un maior espacio político. Viñan opoñéndose aos grandes poderes que rodeaban a monarquía e tamén ao outro gran poder do momento: o clero. 08-03-10 Os propios fotógrafos se debatían ante esa cuestión de se era arte ou non. Para uns tratábase dunha mera testemuha de documentación, mantendoa nun plano máis achegada a ecnoloxía aplicada á comunicación.
Outros en cambio buscaban esa función artística por medio de toda unha serie de técnicas que (an desde a utilización de gomas especiais buscando un efecto nebuloso, contornos indefinidos máis poéticos, ata a propia aplicación de pigmentos por enriba da fotografía. Esa fotografía chamarase pictorialista, polo seu achegamento á pintura do momento. Tanto en cores como na estética, posturas retóricas, etc. que nos levan incluso ao teatral. A pntura de histona do último terzo era moi teatral tamén, xestos moi acusados que a fotografía acolleu na súa estética.
